خواستم آرزوهایم رابه رخ روزهایم بکشم

دیدم توباروزهادست به یکی کرده ای

     آنها خودت را دارند و

        من فقط حسرتت را

        زبانم بند آمد!

کار من سخت تر از آنی شده که تو فکر میکردی عاشقت شدن دست من نبود که فراموش کردنت دست من باشد ؛

                               پس بیخود هی نگو “عادت میکنی”

غمگینم همانند پرنده ای که به دانه های روی تله خیره شده و به این فکر میکند که چگونه بمیرد ؟ 

                             گرسنه و آزاد یا سیر و اسیر …

تو برو ، من هم برای اینکه راحت بروی میگویم : باشد ، برو خیالی نیست …

اما کیست که نداند بی تو تنها چیزی که هست خیال توست !

            باید قبول کنیم

            دوستت دارم ها

            به نرخ روز شده

            پایش که بیفتد

               هیچ کس

            گردن نمی گیرد

                     میدونی چیه ؟

              شاید الان به یادم نیوفتی

        ولی یه روزی ، یه جایی یه وقتی

        یاد من میوفتی و با خودت میگی

            خیلی دوستم داشتاااا ….

             آهای کافه چی!!

            از ما که گذشت…

         اما هر که تنها آمد اینجا ،

نپرس چه میل داری؟! تلخ ترین قهوه ی دنیا را برایش بریز!

               آدمهای تنها…

     مِزاج شان به تلخی ها عادت دارد . . .!

       سردش بود…

 دلم را برایش سوزاندم…!

     گرمش که شد،

  با خاکسترش نوشت:

         .

         .

    ” خداحافظ “

آدمـای دلتــــــــــنگ

وقتی خیلی بهشون خوش میگذره و میخندند

یهو سرشونو برمیگردونند اونوری

یکم ثابت میشن 

یواش یواش چشاشــــــون پر از اشـــــــک میشه

        دلم كه برايت تنگ ميشود ميگيرد…فريادميكشد..ميتپدو باز تنگ ميشود

   دلم كه تنگ ميشود دلم ميخواهد يه دل سير نگاهت كنم يك بغض سنگين گريه كنم

         يك چشم پر اشك بريزم،به اندازه ي يك قهر وآشتي در آغوشت بگيرم

                      ويك عمر بگويم دوستت دارم…….

به گمانم هرکس در زندگیش باید یک نفر را داشته باشد

جنسیتش مهم نیست …

یک دوست ...

یک رفیق …

یک همدم

یک نفر که تو را بهتر از خودت بشناسد و حالت را بفهمد

یک نفر که بتوانی تلفن را برداری بگویی حالم بد است

و او بدون هیچ سوالی کار و زندگیش را تعطیل کند تا به تو برسد…

آخر خوشبختیست یک نفر در زندگیت باشد… .

                   تو روى نیمکتى نشسته اى این سر دنیا 

                که تمامِ آنچه میخواهى کسى است که 

              آن سرِ دنیا روى نیمکتى نشسته است که 

                    تمامِ آنچه که میخواهد تویى ! 

                 نیمکت هاى دنیا را بد چیده اند …

                          لذت دنیا 

              داشتن کسی است 

             که دوست داشتنش

        حواسی برای آدم نمی گذارد .

   حالا که رفته‌اَم هر روز پشت پنجره می‌ایستی به 

            « شاید دوباره برگردد! »

  فکر می‌کنی. چه فایده! هیچ‌کس حتی به اشتباه …

       دو بار به کوچه‌ی بُن‌بست نمی‌رود!

                        استخوان هایم را به دانشمندان بسپارید …

                   شاید بفهمند نه یخبندانی بود نه بیماری مهلکی !

                             من از دوری تو منقرض شدم …

                دلـــم چـِـه کــودکــانــه بَهــانــه ی تــو را میگیـــرد،

                   امـــا تــو بـــزرگـــانــه بِــه دِل نگیـــر…

               فقـــط بگــــو : کــــودکـــ استـــ، نـِـمی فهمــد…

                تلخ میگذرد این روزها !

                  که قرار است از تو …

         که آرام جانمی برای دلم یک رهگذر معمولی بسازم…

ﺩﻟــــــــــــــــــﺖ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺖ، ﺳـــــــــــــــﺮﺕ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮ ﺑـــــــــــــﺎﻻ !.. ﺗﻼﻓﯽ ﻧﮑﻦ ، ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻧﺰﻥ ، ﺷﺮﻣﮕﯿﻦ ﻧﺒﺎﺵ. ﺣﻮﺍﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ؛ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ، ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﯿﺰ ﺍﺳﺖ .. ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﻪ ﺩﻝ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺁﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺩﻟﺪﺍﺭﺕ ﺑﻮﺩ ﺯﺧﻤﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﻨﯽ ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺎﺩﯾﺶ، ﺁﺭﺯﻭﯾﺖ ﺑﻮﺩ… ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺳﺎﮐﺖ. ﺑﻐﻀﺖ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﻦ،ﺭﻧﺠﺖ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺗﺮ !.. زمين گرد است !!!!……..

بعضی آدمھاغریبه بودند آشناشدند..عادت شدند..عشق شدند..روزگارشدند.. خسته شدند..بی وفاشدند..دورشدند..بیگانه شدند..و فراموش ھم می شوند و دوبارہ غریبه می شوند…

گاهی اوقات حسرت تکرار یک لحظه دیوانه کننده ترین حس دنیاست…

ﺑﺎﯾﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﺭﻓﺖ، ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺁﺭﺍﻡ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ.. ﺭﻭﺯﯼ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺪﺍﯼ ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﺖ ﺗﻨﮓ ﺷﻮد. ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺁﺭﺍﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﺭﺍﻣﺸﺖ.. ﺩﻕ ﮐﻨﺪ، ﺍﯾﻦ ﺳﺰﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ…

گاهی حتی با دلتنگیات هم لجبازی میکنی تمام ثانیه هایت هم که تنگ شود هی میگویی الان است که نگرانم شود دیگر باید سراغم را بگیرد گاهی دلت میخواهد دلش را به شور بندازی و به شوق بیایی از این همه خواستن گاهی …… گاهی …… گاهی ……

گاهى … دلت”به راه” نیست!! ولى سر به راهى … خودت را میزنى به “آن راه” و میروى… و همه، چه خوش باورانه فکر ميكنند.. که تــو.. “روبراهى”….

امروز… من با همه تنهایی خود به یاد آن همه خاطره ها می نویسم.. به یادت هستم و شاید روزی… غرق در تنهایی خود بنویسم.. من به یادت مردم…

به آینه نگاه می کنم بیست و پنج بار عکس خودم را قد می کشم! و به اندازه ی بیست و پنج سال کوچکتر می شوم! گریه ام می گیرد،گریه می کنم! بزرگ که می شوم بغض تمام گریه هایم را می خورد…. چقدر زود بزرگ شدم….

هوایت که به سرم می زند دیگر در هیچ هوایی، نمی توانم نفس بکشم! عجب نفس گیر است هوای بــی تــــــــــــــو!

دردهایت را دورت نچین که دیوار شوند، زیر پایت بچین که پله شوند. هیچ وقت نگران فردایت نباش، خدای دیروز و امروزت، فردا هم هست… فرداهایتان قشنگ باد.

میدونی بن بست زندگی کجاست؟ وقتیه که نه حق رسیدن داری! نه توان فراموش کردن !

راحــت از مــن گذشت… اگر خـــدا هم راحــت از او بگذرد قیامـــت را من به پامیکنم

آرزو دارم ناخواسته به دست آوری آن چيزهايی را که خواسته هایت هستند… آن گونه که با خود بياندیشی : آيا کسی برايم آرزويی کرده است … ؟! هی پاک می کنم… هی می نويسم… املايم بد نيست ! از تکرار اسمت لذت می برم…

این روزها با تو به وسعت تمام نداشته هایم، حرف دارم… اما مجالی نیست تا بنشینی به پای این همه حرف، دلم تنگ است، فقط برای حرف زدن با تو… دیگر نمیدانم چه کنم، یا چه بگویم…

تا بوده، همین بوده: همیشه دلتنگ اونی هستیم که نیست و حوصله کسی رو نداریم که هست! بعد شکایت می کنیم از تنهایی هامون …

سرد که باشی دلسرد میشوی از ادمها حتی از خودت سرد که باشی کلافه میشوی از تمام این درد های سرد