خــوب ِ مــن ،
    همین جا درون شعرهایم بمان
    تا وسوسه یِ دوستت دارم هایِ دروغینِ آدمها مرا با خود نبرد
    به سرزمین هایِ دورِ احساس ؛
    من اینجا هر روز با تـو عاشقی می کنم بی انتها
    شعرِ من بهانه ایست برای مـا شدن دستهایمان
    تا تکرارِ غریبانه یِ جدایی را شکست دهیم

تمام حـــرف دلـــم این است . . .

مـــن عشق را با نــــام تـــو آغاز کردم . . .

در هــــر کجــــای عشق هستـــی . . .

آغــــاز کــــن مــــرا . . .

پنـــــاهم بـــاش ،

تـــا سنگینـــی غربت از شانـــه هایم فرو ریـــزد . . .

مــــن از دور دستـــ ها آمده ام . . .

از مـــزارع گنـــدم

از سرزمیــــنی که آسمانش تنـــها دو پیراهن دارد . . .

روزهــــا آبـــی می پوشد

و شبــــها پیراهنـــی بلند که تـــاب می خورد . . .

در رقص هـــزار و یک ستــــاره ی روشـــن . . .

مــــن از دور دستـــ ها آمده ام . . .

از کوچـــــه های کودکــــی ،

از شهـــر رنگین قصــه های پـــدر . . .

در شب هـــای کش دار زمستان ،

در چشمــــان هستـــی بخش مـــادرم . . .

که تمام مهربانی اش را در نگاهش به من می بخشد

بــــاورم کـــن که شعـــر در مـــن ،

طغیان یگانگـــــی است . . .

و حماســـه ی دوست داشتـــن

” مـــــــــــــن “

دیـــگر گونه دوست می دارم . . .

و دیگر گونه یگانه ام .

مـــرا تنها می توان با مــن سنجید

و تـــــو را تنها با تـــو . . .

 وقتی دو قلــــب برای یکـدیگر بتپد…
هیچ فاصله ای دور نیسـت …
هیچ زمانی زیــــاد نیسـت…
و هیچ عشــــــق دیگری نمی تواند
آن دو را از هم دور کند !
محکـم تریـن برهان عشـق…
” اعتمــــــــــاد” اسـت…

سر به هوا نيستم
اما
هميشه چشم به آسمان دارم
حال عجيبيست
ديدن همان آسماني كه شايد تو
دقايقي پيش
به آن نگاه كردي...

 ارزش بودنت را !!!

همیشه...

از اندیشه ی یک لحظه نبودنت میتوان فهمید